Paciorecznik / Kanna

Rodzina Cannaceae - paciorecznikowate. 

Gatunek ten pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki Południowej, Azji i Afryki. Nazwa Paciorecznik wywodzi się od jego twardych i okrągłych nasion, które przypominają paciorki.

Rodzaj obejmuje około 60 gatunków, ale tylko niektóre są uprawiane jako rośliny ozdobne. W uprawie największe zastosowanie mają wielokrotne mieszańce Canna x generalis - paciorecznik ogrodowy. Należą one do roślin trwałych, osiągających wysokość od 50 do 150 cm. Posiadają krótkie  i grube kłącza. Liście pacioreczników są duże, jajowatolancetowate, w zależności od odmiany mogą mieć kolor zielony lub purpurowobrunatny. Kwiaty (średnicy 5-12 cm.) u tych roślin są asymetryczne, sześciopłatkowe zebrane w kłosy na szczycie pędów. Występują w kolorze kremowym, żółtym, pomarańczowym, różowym, czerwonym, wiśniowym a także mogą być dwubarwne. Kwiaty paciorecznika mają bardzo ciekawą budowę. Korona składa się z trzech barwnych płatków oraz zmodyfikowanych pręcików (nazywanych prątniczkami), i to one są dekoracyjnym elementem, który wyglądem przypomina płatki.

Kanny kwitną od lipca do pierwszych przymrozków. 

Uprawa

Dla pacioreczników wybieramy miejsca słoneczne i osłonięte od wiatru. W miejscach zacienionych rośliny nam nie zakwitną. Wymagają gleby ciepłej, średnio zwięzłej, próchniczej i zasobnej w składniki pokarmowe. Gleba powinna mieć odczyn lekko kwaśny lub obojętny.

Ponieważ pacioreczniki należą do roślin o długim okresie wegetacji (7-8 miesięcy), możemy przyśpieszyć jej kwitnienie, "podpędzając" rośliny przed wysadzeniem do ogrodu. Wczesną wiosną (luty/marzec), sadzimy kłącza płytko do dużych donic. Doniczki z roślinami ustawiamy w pomieszczeniu o temp. około 20⁰C. Jak tylko pojawią się pędy zaczynamy obficiej podlewać kanny.

Do ogrodu na stałe miejsce wysadzamy rośliny w drugiej połowie maja lub na początku czerwca w rozstawie 60 x 40 cm. Wcześniej musimy jednak zacząć rośliny hartować. W ciepłe dni wystawiamy je na 1-2 godzin na balkon bądź taras, stopniowo wydłużając czas, aż będą mogły być całe dzień za zewnątrz. Na noc zabieramy do pomieszczenia rośliny.

Pacioreczniki regularnie dokarmiamy nawozami mineralnymi o zrównoważonym składzie o obficie podlewamy. Będą nam wtedy bujnie rosły i kwitły. Od momentu pojawienia się pąków, stosujemy nawozy o zmniejszonej ilości azotu. Usuwając przekwitnięte kwiatostany sprawimy, że rośliny powtórzą kwitnienie. Pacioreczniki nie należą do roślin mrozoodpornych, dlatego po pierwszych przymrozkach wykopujemy je a łodygę przycinamy na wysokość 10-15 cm. Część podziemną (kłącze) przechowujemy z całą bryłą ziemi w pomieszczeniu o dużej wilgotności powietrza i temp. 10⁰C. 

Rozmnażanie

Pacioreczniki możemy rozmnażać wegetatywnie, czyli przez podziała kłączy. Zabieg ten wykonujemy wczesną wiosną. Kłącza dzielimy ostrym i zdezynfekowanym nożem na odcinki, które posiadają 1-2 pąków. Miejsce cięcia posypujemy sproszkowanym węglem drzewnym. Kłącza sadzimy następnego dnia do dobrze wymytych doniczek.

Choroby

Pacioreczniki należą do roślin w miarę odpornych na choroby. Najgroźniejsze jednak to: bakterioza paciorecznika i zgnilizna twardzikowa.

Szkodniki

Nicienie, mszyce i roztocza.

Zastosowanie 

Są doskonałymi roślinami na kwietniki, rabaty a także do tworzenia grup ogrodowych i parkowych. Odmiany karłowe możemy sadzić w misach i doniczkach. Nie nadają się na kwiaty cięte - szybko więdną.

Źródło:

Działkowiec Nr 2/1997

L. Startek, K. Mynett: Rośliny ozdobne.

Zdjęcia własne